4 saat süren en uzun iç uçuşumuzu gerçekleştirip Rio'dan ülkenin kuzey batısında bulunan Manaus'a geldik. Amazonas Eyaletinin merkezi ve eyaletin en büyük şehri. Rio Negro ve Solimöeş nehirlerinin kıyısında, bu ırmakların kavuşup Amazon nehrini oluşturduğu bölgenin yakınında bulunur.
Manaus, Amazon yağmur ormanlarının ortasındaki konumu ve tüm nehir üzerindeki en önemli limanlardan biri oluşuyla son derece önemli bir kent. Okyanuslarda sefer yapan gemiler şehrin limanına sorunsuz ulaşabilmekte.
Şehir 1669 yılında Hollandalı istilacıların saldırılarına karşı Portekizliler tarafından kurulur. Atlas Okyanusu'ndan yaklaşık 1500 kilometre içeride izole bir haldeyken, lateks denilen kauçuğun keşfiyle müthiş bir değer kazanır. İşlek caddeler kauçuk baronları tarafından lüks ve zenginliği ifade eden yapılarla donatılır. Kimileri şehre yağmur ormanlarının Paris'i adını bile koyar. Yerli dilinde Manaus, Tanrıların Anası anlamına gelir.
Görseller.
1896 yılında açılan, koridorlarında ve salonlarında tüm ihtişamını sergileyen Teatro Amazonas Opera Binası.
Kubbesi Brezilya bayrağının renklerinden esinlenmiş. Bayrağın anlamını daha önce yazmıştım, ama hatırlatmakta fayda olabilir: Yeşil zemin yağmur ormanlarını, sarı renk, altın başta olmak üzere mineralleri, mavi gökyüzündeki yıldızlar eyaletleri ifade ederken, ortadaki beyaz şeridin üstünde ordem e progresso, yani düzen ve ilerleme yazmaktadır.
Ana solonun kubbesine içeriden bakıldığında, Eyfel Kulesi'nin ayaklarına benzer 4 sütun işlemesi dikkate değer. Bir Fransız hayranlığı söz konusu mu ne....
Geldiğimiz günün gecesinde bu salonda bir kabare izledik. Ahım şahım bir şey değildi, ancak orada bulunmak bile güzel bir duyguydu.
Tipik kolonyal şehir manzaraları. Tiyatro, devlet binaları bir meydan etrafında yerleştirilmiş.
2 katlı evler.
Kilisesi.
Paris'teki tarihi "Les Halles" pazarından esinlenerek yapılan Adolpho Lisboa Belediye Pazarı'na girdiğimizde benim aklıma girişi çıkışı fotoğraflamak gelmedi.. Böyle bir cümbüş, renk, koku, insan kalabalığı içinde düşünemedim.
Kurutulmuş 1000 çeşit ot.. adamın biri minicik bir sarı çiçek uzatıp el kol hareketleriyle çiğnememi söyledi. Sözünü dinledim... 5 dakika sonra ağzımın içi uyuşup, dudaklarım kocaman oldu. Tadı da bildik bir şey ama, ben ne yuttum??? Kızım, annen sana yabancılardan bir şey alma demedi mi hiç?? Meğerse ağzıma attığım o sevimli sarı çiçek diş dolgularında ağzın uyuşmasını sağlayan ilacın ham maddesiymiş. O kadar doğal yani..
Nehir balıkları.
Pirana da gördük de artık fotoğraflamadım.
Filelerde satılan 1001 çeşit meyve, sebze.
Limanı da çok egzotikti.
Yanaşan veya çoktan demirlemiş tekneler, kayıklar, inen-binen insanlar, bavullar, denkler, bir kalabalık, bir uğultu.
Bir taraftan da gün batıyor.
Rıhtım boyunca tezgahlarda pişen balıklar, su ve çeşitli meşrubat satanlar... plastik sandalyeler, giren çıkan arabalar. İnsanın başı dönüyor. Bizim Eminönü gibi bir yer neredeyse. Bir tek korna sesi yok!!!
Ve yine evsizler
Ve tabii ki sokak sanatı görselleri
Aklıma herşey gelirdi de, Manaus'ta böyle bir otelde kalacağımız gelmezdi. Villa Amazonica çok şık, her köşesinde farklı bir zevki, dokunuşu hissettiren müstesna yerlerden biri olarak kayıtlarıma girdi.
Tam da burada büyük bir keyifle Caiphirinha yudumladık.
Gece vakti yüzenlerimiz bile oldu havuzda.
Ertesi sabah yağmur ormanlarının kalbine doğru yol alırken inanılmaz bir doğa olayına şahit olduk. Encontro das Aguas, yani suların birleşmesi. Salimöeş nehrinin çamurlu suları Rio Negro'nun siyahımsı sularıyla buluşuyor. Bu önemli noktada farklı bir hıza, sıcaklığa ve yoğunluğa sahip 2 nehir, birbirine karışmadan bir kaç kilometre boyunca yanyana aktıktan sonra birleşerek büyük Amazon Nehrini oluşturuyorlar. Elimizi suya sokmadık ama, 2 nehir arasındaki sıcaklık farkı kolaylıkla hissediliyormuş. Solimöeş soğuk akarken, Negro sıcak akıyormuş. Ne kadar ilginç değil mi?
Bir minibüs, bir hızlı bot kullanarak, yine yeniden bir başka minibüs ve başka hızlı bot kullanmaya hazırlanırken balıkçıyı gördüm.
Amazon bölgesindeyiz. İlk kez....
Devamı gelecek.
İyi kalın, sağlıkta kalın.
Manaus, Amazon yağmur ormanlarının ortasındaki konumu ve tüm nehir üzerindeki en önemli limanlardan biri oluşuyla son derece önemli bir kent. Okyanuslarda sefer yapan gemiler şehrin limanına sorunsuz ulaşabilmekte.
Şehir 1669 yılında Hollandalı istilacıların saldırılarına karşı Portekizliler tarafından kurulur. Atlas Okyanusu'ndan yaklaşık 1500 kilometre içeride izole bir haldeyken, lateks denilen kauçuğun keşfiyle müthiş bir değer kazanır. İşlek caddeler kauçuk baronları tarafından lüks ve zenginliği ifade eden yapılarla donatılır. Kimileri şehre yağmur ormanlarının Paris'i adını bile koyar. Yerli dilinde Manaus, Tanrıların Anası anlamına gelir.
Görseller.
1896 yılında açılan, koridorlarında ve salonlarında tüm ihtişamını sergileyen Teatro Amazonas Opera Binası.
Kubbesi Brezilya bayrağının renklerinden esinlenmiş. Bayrağın anlamını daha önce yazmıştım, ama hatırlatmakta fayda olabilir: Yeşil zemin yağmur ormanlarını, sarı renk, altın başta olmak üzere mineralleri, mavi gökyüzündeki yıldızlar eyaletleri ifade ederken, ortadaki beyaz şeridin üstünde ordem e progresso, yani düzen ve ilerleme yazmaktadır.
Ana solonun kubbesine içeriden bakıldığında, Eyfel Kulesi'nin ayaklarına benzer 4 sütun işlemesi dikkate değer. Bir Fransız hayranlığı söz konusu mu ne....
Geldiğimiz günün gecesinde bu salonda bir kabare izledik. Ahım şahım bir şey değildi, ancak orada bulunmak bile güzel bir duyguydu.
Tipik kolonyal şehir manzaraları. Tiyatro, devlet binaları bir meydan etrafında yerleştirilmiş.
2 katlı evler.
Paris'teki tarihi "Les Halles" pazarından esinlenerek yapılan Adolpho Lisboa Belediye Pazarı'na girdiğimizde benim aklıma girişi çıkışı fotoğraflamak gelmedi.. Böyle bir cümbüş, renk, koku, insan kalabalığı içinde düşünemedim.
Kurutulmuş 1000 çeşit ot.. adamın biri minicik bir sarı çiçek uzatıp el kol hareketleriyle çiğnememi söyledi. Sözünü dinledim... 5 dakika sonra ağzımın içi uyuşup, dudaklarım kocaman oldu. Tadı da bildik bir şey ama, ben ne yuttum??? Kızım, annen sana yabancılardan bir şey alma demedi mi hiç?? Meğerse ağzıma attığım o sevimli sarı çiçek diş dolgularında ağzın uyuşmasını sağlayan ilacın ham maddesiymiş. O kadar doğal yani..
Nehir balıkları.
Pirana da gördük de artık fotoğraflamadım.
Filelerde satılan 1001 çeşit meyve, sebze.
Limanı da çok egzotikti.
Yanaşan veya çoktan demirlemiş tekneler, kayıklar, inen-binen insanlar, bavullar, denkler, bir kalabalık, bir uğultu.
Bir taraftan da gün batıyor.
Ve yine evsizler
Ve tabii ki sokak sanatı görselleri
Aklıma herşey gelirdi de, Manaus'ta böyle bir otelde kalacağımız gelmezdi. Villa Amazonica çok şık, her köşesinde farklı bir zevki, dokunuşu hissettiren müstesna yerlerden biri olarak kayıtlarıma girdi.
Tam da burada büyük bir keyifle Caiphirinha yudumladık.
Gece vakti yüzenlerimiz bile oldu havuzda.
Ertesi sabah yağmur ormanlarının kalbine doğru yol alırken inanılmaz bir doğa olayına şahit olduk. Encontro das Aguas, yani suların birleşmesi. Salimöeş nehrinin çamurlu suları Rio Negro'nun siyahımsı sularıyla buluşuyor. Bu önemli noktada farklı bir hıza, sıcaklığa ve yoğunluğa sahip 2 nehir, birbirine karışmadan bir kaç kilometre boyunca yanyana aktıktan sonra birleşerek büyük Amazon Nehrini oluşturuyorlar. Elimizi suya sokmadık ama, 2 nehir arasındaki sıcaklık farkı kolaylıkla hissediliyormuş. Solimöeş soğuk akarken, Negro sıcak akıyormuş. Ne kadar ilginç değil mi?
Bir minibüs, bir hızlı bot kullanarak, yine yeniden bir başka minibüs ve başka hızlı bot kullanmaya hazırlanırken balıkçıyı gördüm.
Amazon bölgesindeyiz. İlk kez....
Devamı gelecek.
İyi kalın, sağlıkta kalın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder